Dingen die mij tijdelijk een warm geluksgevoel kunnen geven zijn: geur, smaak, aanraking (zoals een knuffel, of alleen een hand op je arm of been)… en een gedachte, droom of fantasie.
ergens van genieten op het moment zelf kan ik eigenlijk niet, dan is het gevoel er niet, dat komt meestal pas uren of soms dagen later. Ik vind mijzelf dan ondankbaar maar ook een beetje zielig, hoe fijn zou het zijn om iets op dat moment leuk en fijn te vinden en vooral niet altijd naar meer te verlangen, of aan dingen te denken die beter kunnen of meer. terwijl je weet dat je met minder gelukkig(er) bent. Waar komt dit vandaan? Ben ik ‘gewoon’ zo?
of zou het misschien zo zijn dat dit normaal is? dat je niet altijd maar gelukkig bent? dat mensen het wel makkelijk vinden omdat altijd maar te zeggen dat alles goed gaat met ze. wie heeft er nou zin om te horen; nee vandaag niet zo goed eigenlijk ik heb al 3 mental breakdowns gehad, maar nadat ik een leuke jurk voor mijzelf bestelde, 2 minuten alleen tijd had op de trap en ik wat had gegeten ging het wel weer. het is veel makkelijker om te zeggen ja gaat echt top! super goed. maar ik vind dat dus vervelend, waarom zou je je gevoelens wegdrukken? nu zeg ik niet dat je tegen iedereen maar je levensverhaal moet gaan vertellen, maar als een vriend of vriendin er oprecht naar vraagt is het best oké om eerlijk te zijn.
Het is misschien een beetje raar om je leven een cijfer te geven, je voelt je toch elke dag anders? Ook een gemiddelde zal afhangen van de gemoedstoestand waarin je op dat moment verkeerd. toch zou ik mijn leven nu op dit moment een 8 geven, misschien zelfs een 8,5. Maar dat betekend niet dat ik het voel, als iemand oprecht zou vragen of ik gelukkig ben zal ik nee zeggen. dit cijfer is meer gebaseerd op hoe ik het zou zien uit iemand anders oogpunt: punten zoals, een groot gezin, we zijn gezond, kunnen leuke dingen doen, lekker eten, als ik iets wil kopen kan dat meestal wel, een fijne familie, gezellige avonden met lieve vrienden. Wat wil je nou nog meer?
Wat ik wil is een lavendelveld met citroen en sinaasappel bomen, onbeperkt fruit eten uit de natuur. ik wil alcoholische drankjes en picknicken maar dan op een zacht en dik matras want ik wil niet op de harde grond zitten. Ik wil slapen onder sterren en de maan, ik wil heel de nacht praten over hoe ik over het leven denk, theorieën die anderen belachelijk vinden. Ik wil passie voelen, op het moment zelf. Ik wil exploderen van verliefdheid en voelen dat het wederzijds is. Ik wil rondlopen in zijde jurken en als ik het koud heb een heerlijk zachte kasjmier deken over mij heen slaan, lekkere zachte sokken aanhebben en geen ondergoed. Ik wil een schuur met gedroogde bloemen en kunnen pottenbakken, mijn eigens koffie kopjes maken en dunne menthol sigaretten roken zonder te stinken en kanker te krijgen. Ik wil dat mijn dochters nooit verdrietig zijn of teleurgesteld worden.
Maar dat is allemaal een droomwereld wat ik eigenlijk het liefste wil is dat mijn dochters altijd hun gevoelens kunnen uiten, opgroeien als evenwichten mensen die nooit zo ontevreden zullen zijn als hun moeder. Die deze pijn die ik voel, die nergens op gebaseerd is nooit zullen voelen. Ik hoop zo dat ze altijd hunzelf kunnen zijn en zich niet schamen, dat ze blij zijn met zichzelf, met hun lijf en gedachtes.
ik zou het ook fijn vinden om hier zelf aan te gaan werken, zodat mijn dochters het goede voorbeeld krijgen.
herken jij dit?
Reactie plaatsen
Reacties