Ik typ dit terwijl ik in onze tuin zit, in Hongarije, het land waar ik geboren ben. Waar ik mij meer dan thuis voel.
2 jaar geleden waren wij hier ook, ik was net zwanger, dit vertelde ik mijn vader trots en hij was ontzettend blij voor ons, het hartje van deze baby zal hier voor het eerst gaan kloppen!
Tot dat ik me op een dag gek voelde, ik was bijna 6 weken zwanger dit wist ik al 2 weken, maar besloot toch even een test te halen. Die gaf positief. Maar de dag erna sloeg het noodlot toe, ik begon flink te bloeden met stolsels. Wat een klote vakantie! Alles verpest…
De leukste baby's maak je in Hongarije
toen dacht ik terug aan wat mijn vader mij vertelde toen ik mijn eerdere miskraam had in April ‘de leukste baby’s maak je in Hongarije’ dus twee weken na mijn miskraam (want een vroege miskraam kan je zien als een late ongesteldheid, wat trouwens als horror klinkt als je nét een miskraam hebt gehad) gingen we ervoor, en ja hoor na 4 weken alweer een positieve test. Lang verhaal kort daar was Amélie!
En nu 2 jaar later zijn we hier weer, maar dan met 3 kinderen.
Amélie is inmiddels alweer bijna 15 maanden, begint met woordjes, loopt hier rond, ruikt aan de bloemen en danst er vrolijk op los.
Als je mijn vorige blogs kent, weet je dat ons borstvoeding verhaal iets anders verliep dan de vorige keren, we moesten Amélie bij voeden vanaf 4 maanden met kunstvoeding. Maar toch was mijn melk nooit echt op geweest, al 8 jaar niet.
Ik dwaal af, om terug te keren naar hier, in Hongarije… ze kreeg in de eerste week dat we hier waren 3 tanden tegelijk, we hadden er een autorit van 16 uur opzitten en de omgeving is heel anders. Maar toch paste iedereen zich gelukkig meteen goed aan, behalve dat Amélie nóg meer bij mij wilde drinken, ze dronk al zo’n 20 keer op een dag, vaak maar 1 tot 3 minuten, maar dit werd mij teveel, net als toen Lilly anderhalf jaar oud was. Ik ben zo pro borstvoeding, maar het moet fijn blijven voor iedereen.
3 dagen geleden probeerde ik haar in slaap te krijgen zonder borst, wat erg goed ging boven al mijn verwachtingen, toen probeerde ik ‘s nachts ook niks te geven, ik gaf haar een slokje water. Ook dit ging goed, om het al zijn we dus nu al 3 dagen verder en vraagt ze er niet eens meer om!!! Dit was het dan, het einde van de borstvoeding.
Ik kijk er op terug als een van de mooiste hoofdstukken van mijn leven, waarvan ik ook blij ben dat hij over is, want hoe leuk is het een volgende én weer volgende fase in te gaan. Lieve Amélie jij blijft altijd mijn jongste meisje, kers op de taart.
Twee jaar geleden wenste wij jou bij de vallende sterren in Hongarije, twee jaar later gaan we een nieuwe fase in. Het is zo genieten met jou erbij❤️
Reactie plaatsen
Reacties