Met je baby op de eerste hulp

Het was Bevrijdingsdag, 3 dagen voor Amélie haar eerste verjaardag. 
een normale dag waar ik s ochtends de meisjes en mijzelf klaarmaakte, Sophia ging bij een vriendinnetje spelen en ik bracht Lilly naar mijn moeder omdat ik ging werken. Ik rende door het huis, stofzuigde nog even snel, ruimde de vaatwasser uit en pakte boven nog wat spullen. Zoals altijd. 
Ik zette alle 3 mijn dochters in de auto, toen merkte ik iets vreemd op, Amélie haar (daarnet nog) witte trui zat onder de vlekken, huh? 
mij tilde haar handje op, en zag toen iets wat je niet wilt zien op je baby... er stroomde bloed uit haar vinger, ik ben niet zo paniekerig voor dit soort dingen, pleister erop en door. Maar dit was niet zo'n geval. Nee dit was anders.... 

er stroomde echt bloed uit haar vinger en ik zag een héle diepe snee, tenminste vergeleken met haar lieve kleine chubby wijsvingertje, was de snee zodanig diep dat ik even goed moest bedenken wat ik ging doen,
Ik rende met haar naar binnen en ik wist eigenlijk dat we geen pleisters meer hadden want Sophia en Lilly hadden daar mee zitten spelen. Toch, op hoop van zegen heb ik de twee rommel keuken lades (die heeft iedereen, toch?) helemaal overhoop gesmeten met inmiddels een hard huilende baby op mijn arm. Gelukkig vond ik hier nog 2 pleisters, ik depte haar vinger af om hem erop te doen alleen werkte dit niet echt aangezien het bloed eruit bleef komen en zij ook niet echt bepaald meewerkte. Om die hand goed vast te houden om zo'n mini pleister op een mini vinger te doen terwijl ze huilt en jij rustig probeerde te blijven is niet echt bepaald fijn.

inmiddels zaten we weer in de auto en Lilly hielp Amélie haar hand vast 'niet te strak wel zo dat ze er niet bij kom' want anders wilde ze de pleister in haar mond doen of eraf trekken. Arme Lilly....

Ik belde de huisarts, maar omdat het de corona tijd is (7 minuten wachten tot je überhaupt iets niet corona gerelateerds krijgt) en het ook nog eens Bevrijdingsdag was waren ze dus dicht. Ik de HAP/spoedeisende hulp gebeld die hier 25 min verderop zit.
Ik snap (achteraf) deze lieve mevrouw aan de telefoon helemaal maar op dat moment was ik erg geïrriteerd en schaamde ik mij ook, want mijn baby was gewond omdat ik niet had opgelet...  dat ze bleef vragen om haar BSN, waarom ze niet ingeënt was tegen tetanus en waar ik dan was toen het gebeurde, waarom ik niet bij haar was.... want zoals ik al zei, ik was aan het auto rijden richting hun, ik weet niet waar of wat er is gebeurd met haar vinger en heel die fucking tetanus was alleen voor wonden die niet bloeden en zijn veroorzaakt door een vies voorwerp. IK BEL OMDAT ZE BLOED EN VEEL! Het kwam door de pleister geen en ze vroeg mij of ik dacht of het gehecht moest worden en of ik wilde langskomen. Ja ja en liever niet maar ja. 

ik bracht Sophia toch maar naar haar vriendinnetje dat was op de route en hoe minder kinderen in een corona ziekenhuis hoe beter. Ik belde ondertussen mijn moeder en Bernard om het verhaal te vertellen, mijn moeder kwam ook naar het ziekenhuis om Lilly op te vangen. 
ook mijn zusje die naast het ziekenhuis woont stond er om ons op te vangen. 
Ik ging naar binnen met Amélie die inmiddels in mijn ogen ook wel heel zwak toonde, hier schrok ik wel van. Ik denk dat het ook een combi was van moe en geschrokken. 
Uiteindelijk is haar vinger geplakt, gelukkig niet gehecht want hoe?! Vroeg ik mij heel de tijd af in de auto! 
Lilly vertelde mij in de auto dat de vaatwasser open stond en Amélie zich had gesneden aan 'dat hele scherpte mes' dus ik vond dit iets vreemd maar niet geheel onmogelijk. Dus dit was ook het verhaal dat ik de arts vertelde. 

na de shock, Amélie slapend naar de auto gebracht, en terug naar huis gereden. Ik opende de vaatwasser en die was leeg! Tuurlijk dat had ik nog uitgeruimd maarja en dan nu? Wáár is het gebeurd? Er stond een kartonnen doos in de gang, een bloedspoor op het laminaat maar geen duidelijk object, het karton zou een ander soort snee hebben gegeven. Dus als een slang op mijn buik het hele huis rond... zonder enig resultaat. 

en dan nu waarom ik dit vertel, want ik weet dat er meerdere mensen dit doen. 

als ik de vaatwasser uitruim en alle scherpe en breekbare dingen zijn eruit, laat ik Amélie op de klep spelen, met het bamboe servies. Nu zit er op de klep een rond ding, die een walgelijk scherpe rand heeft, dit ding heeft ze hoogstwaarschijnlijk geprobeerd op te tillen, omdat het zo scherp is heeft ze verder ook niet gehuild want zoiets voel je pas later. Vlak voor vertrek heb ik die nog even uitgeruimd en de klep open laten staan omdat er toch niks in zat. 
bij deze, een waarschuwing. Ik dacht dus echt dat heel mijn huis toch wel zo goed als baby proof is, al 8 jaar... maar helaas zitten ongelukken in kleine hoekjes en dit is niet iets waar je aan denkt omdat het niet vaak voorkomt. Ik ben in ieder geval erg geschrokken en de dagen erna waren vooral erg frustrerend omdat ze de pleister er constant aftrok, 2 dagen erna zelfs met lijm en al dus ging het wéér bloeden, midden in de Hema, terwijl ze bij mij in de draagzak zat.. gelukkig stopte het bloeden dit keer wél met een pleister.