Sophia werd geboren toen ik net 22 jaar oud was, ik zei in mijn zwangerschap dat ik haar 9 maanden borstvoeding zou gaan geven, want 9 maanden op/9 maanden af... Zal ik wel ergens hebben gelezen en dat stond mij aan.
Ze was heel aanhankelijk en ik vrij labiel, ik dacht dat ze dood zou gaan als er iets met mij zou gebeuren dus kwamen mijn paniek aanvallen terug (vroeger ook last van gehad). Ik was een compleet wrak en sloot mezelf op in huis. Sophia en ik hebben bijna een jaar lang alleen maar binnen gezeten, ik had ook geen rijbewijs en mijn vriendinnen gingen allemaal uit, dus ik was nu moeder. verder niks.
Om terug te komen op de borstvoeding, Sophia at ook nog eens helemaal niets, ja frambozen.... maar verder dus alleen live borstvoeding want een speen en fles kwamen er bij mevrouw ook niet in. Uiteindelijk heeft zij 2 jaar en 3 maanden borstvoeding gehad, toen werd ik zwanger van Lilly en deed het teveel pijn dus bouwde ik het af.
Gelukkig haalde ik mijn rijbewijs in mijn tweede zwangerschap en nam ik mezelf voor met veel meer assertiviteit en zekerheid dit tweede kind op te gaan voeden, ook had ik vanaf het moment dat zij op mijn borst lag geen enkel sprankeltje onzekerheid. Ze was een volle en grote baby en vond het allemaal wel prima, dronk goed en ik sleepte haar overal mee naar toe.
Ook Lilly moest niks van flessen en spenen hebben maarja, ik had deze fase al een keer gehad, hier komen we ook wel weer doorheen. Ik ben nou eenmaal een moeder en niks anders meer(?!) Lilly kreeg 1 jaar en 5 maanden borstvoeding, want ik wilde toch wel weer mijn lijf terug en weer wat vaker uit en gaan sporten. En toen deze borsten van een volle C cup naar hangende theezakjes -A gingen heb ik ze zelfs laten vergroten dmv siliconen implantaten.
Ik was lid van alle borstvoeding groepen op internet. Als iemand dan zei: borstvoeding! het is me gelukt! Dacht ik bij mezelf... hoezo gelukt? Dit is de natuur... Wat denk je nou dat een baby zichzelf zal laten verhongeren? Het ligt echt aan jouzelf als een baby niet kan drinken, bel gewoon LLL of ga naar een consultente. En pijn? Ja hoort erbij die eerste paar weken, zet gewoon door, we hebben allemaal die tepelkloven gehad. Ga gewoon lekker heel de dag huid op huid liggen.
Ik liet deze gedachte trouwens nooit doorschemeren naar niet borstvoedende moeders, maar ik dacht het zeker wel. Wat ben je nou voor moeder als je je kind geen borstvoeding geeft!!! Hoezo het is niet voor jou? Nee het is voor je kind en het aller beste op aarde, moeder natuur heeft ons niet voor niks zo gemaakt.
Toen werd ik zwanger van Amélie. Ook in deze zwangerschap twijfelde ik uiteraard niet wat het zou gaan worden, mijn borsten waren hierop gemaakt, zelfs na de operatie had ik gewoon weer melk en dit is nooit echt weggeweest vanaf 2012.
Amélie dronk net als haar zussen meteen goed aan de borst (duh, dacht ik) maar toen zij een maand of 3,5 was begon in me toch zorgen te maken, ze huilde heel veel en ik vond haar echt heel klein en dun..... toen ben ik tegen mijn gevoel ingegaan en ben haar 2 flessen kunstvoeding op een dag gaan geven. Hier dronk ze zo goed van en viel er ook nog eens meteen van in slaap dat ik dacht hè dat is handig en fijn. Toen kwam ik met 5 mnd bij het consultatiebureau en toen bleek dat haar groeicurve volledig was afgebogen? Huh? Hoe kan dit nou... maarja eigenlijk wist ik dit dus wel een beetje vanbinnen. Assistent huisarts compleet hysterisch, gooide woorden als ondervoed naar mijn hoofd, ik natuurlijk in paniek.
Toen ben ik haar toch maar de volledige dosis kunstvoeding gaan geven, ook maar meteen groente want in mijn ogen waren haar darmen nu toch al verpest..
Ik kan ook geen druppel kolven en blijkbaar heeft ze dus écht niet genoeg, ik weet niet nog steeds niet waar het aan ligt, nu zijn we inmiddels 14 maanden verder en ze krijgt nog steeds borstvoeding + 2 a 3 flessen kunstvoeding en al het eten wat er maar in haar buurt komt en ze is nog steeds best klein van stuk.
ik heb mij er maar bij neergelegd, op kunstvoeding word ze ook gewoon groot en het is géén vergif.
Je snapt natuurlijk wel dat ik hierdoor compleet ben teruggeroepen en ik alle nare gedachte over kunstvoeding en de moeders die het geven terugneem. Het spijt me. Dus geen maffia meer, alleen maar liefde ❤️
Ik denk dat veel mensen pas echt iets inzien als ze het zelf hebben meegemaakt en het anders gewoon écht niet snappen. Wees lief voor elkaar en steun elkaar waar dan ook mogelijk <3
Reactie plaatsen
Reacties
Wat fijn dat je zo open en eerlijk bent! Ik werd zelf ook moeder op mn 22e.. als eerste herken ik het stuk over de paniekaanvallen en het destijds opsluiten in huis ook heel erg helaas.. Wat betreft de bv. Ik zou ook alleen maar bv gaan geven. Daar zat ik vol goede moed, ontzettend onzeker met een klein lief meisje die alleen maar huilde.. en iedereen met hun goed bedoelde adviezen.. en het cb waar ik maar alles van aan nam.. 'ja misschien moet u toch maar gaan kolven als ze zo onrustig is aan de borst, melk indikken met jbm. Of kv geven'. Als het niet live kon ga ik wel kolven dacht ik. Ik was alleen maar bezig met kolven en voeden en dan weer kolven. In het begin ging het wel goed maar naarmate ze groter werd kon ik niet alles meer kolven wat ze nodig had en moest ik met kv gaan bij geven. Ze wou ook echt niet meer live drinken. Door alle stress en het kv liep mijn productie zo erg terug dat ik niet eens 1 flesje meer kon kolven. Jeetje wat was ik teleurgesteld. Gefaald had ik voor mijn gevoel. Ik heb er nog maanden mee gezeten dat ik haar niet langer mijn melk had kunnen geven. Had niet naar al die adviezen moeten luisteren maar naar mijn eigen gevoel. Gelukkig heb ik mn zoontje 13mnd bv kunnen geven en mn jongste dochtertje is nu 15mnd en drinkt nog steeds bij mij maar rond 7 a 8 maand ook kv bij gaan geven omdat ze niet goed groeide. Deze keer had ik er minder moeite mee, want zo is het ook goed <3
Ja toen ik nog geen kind had dacht ik ook zo over borstvoeding en vond het echt belachelijk als mensen flessen gaven. Totdat mijn kleine ook bleef afvallen en niks aankwam na de geboorte en kolven ook niet genoeg was en ineens je gedwongen word om toch bij te voeden . Echt zo herkenbaar
Wat mooi dat je er zo op teruggekomen bent! Voor de geboorte van m'n dochter was ik zo'n moedermaffia type en kunstvoeding kwam er bij mij écht niet in, ook helemaal niet verdiept in kv, flesjes etc tijdens de zwangerschap. Toen kwam het probleem met aanleggen, direct na de geboorte al.. Wekenlang was het drama, tepelkloven die maar niet weggingen en toen het eindelijk beter leek te gaan, kreeg ik een borstontsteking. M'n dochter was 5 weken en ik was hartstikke ziek. Gelukkig ging het snel voorbij en het aanleggen ging beter, dus ik dacht: nu kan ik eindelijk met alle gemak gaan voeden. Nog geen week later was m'n borstvoeding op. Er kwam amper iets uit. Van alles geprobeerd, zelfs medicatie (terwijl ik normaal echt tegen dat soort dingen ben). Tot aan 3 maanden heb ik me helemaal suf gekolfd, maar ik kolfde een heel klein bodempje per dag. Nog geen 10 ml. Gevoelens van falen zaten hoog en heb er nog steeds een beetje moeite mee, omdat ze veel moest spugen door de kv. Dus we gingen van het ene naar het andere probleem. Vandaag is ze 1 jaar geworden en heb meteen die kv de deur uit gegooid! Ze drinkt vanaf nu 2 flessen normale melk of sojamelk per dag en eet gelukkig heel goed haar brood, fruit, groenten etc. Maar ja, ik ben er zelf dus ook keihard op teruggekomen betreft het niet borstvoeden. Door schade en schande, denk ik dan :)
Ik heb op mijn 17e mijn borsten laten verkleinen. Helaas hebben ze de drains te vroeg verwijderd waardoor mijn borsten volliepen met oud bloed en hierdoor de littekens open zijn gebarsten. Hierdoor is er zo veel schade aangericht een de zenuwen e.d. dat borstvoeding geven geen optie was. Mijn beide meisjes hebben kunstvoeding gehad en zijn allebei groot geworden. Ik ben van mening dat liefde het belangrijkste is. En dat je met volle overgave er bent voor je pasgeboren kind! Of het nou borst- of kunstvoeding krijgt, het is allebei goed! Zolang jij je er maar goed bij voelt
Geen fijne ervaring lijkt me maar toch heel fijn te lezen dat je tot een ander inzicht bent gekomen...Want ja ook ik wilde dolgraag borstvoeding geven maar moest over naar de kunstvoeding. Bij mijn dysmature zoon omdat we allebei na 3 maanden compleet uitgeput raakten en bij mijn dochter omdat ik doodziek in het ziekenhuis belandde en door de kraanvrouwenkoorts alle melk terugliep. Heftig en zeker wanneer er nog weleens onder je neus gewreven werd dat je min of meer een mindere moeder was omdat je kinderen kunstvoeding kregen. Gelukkig bij nummer 3 een stuk zekerder en vooral ook gezonde en happy kinderen :)
Alleen maar liefde voor alle mamma's die hoe dan ook het beste willen voor hun kind❤